Συμμετοχή των Συλλόγων σε δράσεις αλληλεγγύης

Στα πλαίσια των κοινωνικών μας δράσεων και με την ευκαιρία των εορτών των Χριστουγέννων, οι Σύλλογοι Γονέων των σχολείων σε συνεργασία με τους Συλλόγους Διδασκόντων επιδιώκουν να συνδράμουν στη συλλογή τροφίμων και ειδών υγιεινής,  που διανέμονται μέσω των κοινωνικών υπηρεσιών σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα διαβίωσης.

Αναλογιζόμενοι τους δύσκολους καιρούς που περνάμε όλοι μας, δεν επιθυμούμε να μείνουμε απλοί θεατές, αλλά να συμμετέχουμε στην αντιμετώπιση της φτώχειας ενεργητικά, με στόχο την ανακούφιση των ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Όποιος από εσάς επιθυμεί να συνδράμει στην πρωτοβουλία αυτή μπορεί να φέρνει στο σχολείο τρόφιμα μακράς διαρκείας (π.χ. όσπρια, μακαρόνια, λάδι, παξιμάδια, ζάχαρη, αλεύρι κ.λ.π.) ή είδη οικιακής καθαριότητας και υγιεινής.

Οι Σύλλογοι σε συνεργασία με την κοινωνική υπηρεσία του Δήμου της περιοχής Μασταμπά θα αναλάβουν τη διάθεσή τους σε οικογένειες της περιοχές, οι οποίες έχει διαπιστωθεί από τις αρμόδιες κοινωνικές υπηρεσίες, ότι βρίσκονται σε ανάγκη.

                   Οι Δ/ντές των Σχολείων                                                    Τα ΔΣ 

ΟΙ ΓΕΝΙΕΣ ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ ΧΕΡΙ ΜΕ ΧΕΡΙ

Σας ενημερώνουμε ότι στα πλαίσια της ευέλικτης ζώνης στον προγραμματισμό του σχολείου για το σχολικό έτος 2014- 2015 εντάχθηκε η εφαρμογή του προγράμματος με τίτλο: «Οι γενιές προχωρούν χέρι με χέρι» με στόχο την ανάπτυξη διαγενεακής αλληλεγγύης - συνεργασίας και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.

Μέσω των δράσεων θα προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε στα παιδιά εικόνες που μας κρατούν δεμένους/ες με την καταγωγή μας, την παράδοση μας, τα ήθη και τα έθιμά μας, ώστε να αποδειχτεί ότι καμία γενιά δεν περισσεύει, αλλά αντίθετα η μία γενιά μπορεί να μεταφέρει γνώση στην άλλη.

Συγκεκριμένα σκοπεύουμε στη σύσταση ομάδας μεγαλύτερων σε ηλικία ατόμων με συγγενική σχέση με τους μαθητές/τριες μας με στόχο να μας μεταφέρουν τα βιώματα, τις εμπειρίες τους, τις γνώσεις τους για την παράδοση (π.χ. βάψιμο αυγών, παραδοσιακό επάγγελμα που κινδυνεύει με εξαφάνιση, ζύμωμα, παραδοσιακό γλύκισμα, φτιάξιμο χαρταετών, έθιμα Χριστουγέννων - Πάσχα, κ.α).

Σε περίπτωση που ανήκετε σ’ αυτή  την πληθυσμιακή ομάδα και επιθυμείτε να συμμετέχετε στις δράσεις παρακαλώ συμπληρώστε το παρακάτω  έντυπο και παραδώστε το στον/στην εκπαιδευτικό της τάξης του παιδιού σας:

Ονοματεπώνυμο ……………………………….   Τηλέφωνο επικοινωνίας …………………………..

Συγγενική σχέση με το μαθητή/τρια του σχολείου  …………………………………………………..

Γνώση – Εμπειρία – Βίωμα που θα μπορούσε να μεταφερθεί (περιγράψτε με λίγα λόγια

Ο ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ Α ΚΑΙ Β ΤΑΞΗΣ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΤΙΣ 2 ΚΑΙ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Σας ενημερώνω ότι σύμφωνα με τον προγραμματισμό του Βενιζελείου 

Νοσοκομείου, τα εμβόλια στην Α και Β τάξη και των δύο σχολείων θα γίνουν 

στις 2 και 5 Δεκεμβρίου.

ΕΓΩ ΤΑ ΞΕΡΩ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ Nathalie Delebarre

Ένα πολύ καλό παιδικό βιβλίο της Nathalie Delebarre, όπου ο μικρός πρωταγωνιστής δηλώνει αποφασισμένος να μοιραστεί με τους αναγνώστες τις γνώσεις του για τις δασκάλες και τις μαμάδες. Μια πρωτότυπη χιουμοριστική σειρά, με ωραία εικονογράφηση, για το πώς βλέπουν τα παιδιά τον κόσμο και τα πρόσωπα που αποτελούν τα σημεία αναφοράς της ζωής τους

Αν θέλουμε λοιπόν να μάθουμε την αλήθεια, καλό θα ήταν να τον ακούσουμε. Ακούστε τι λέει ο πρωταγωνιστής ότι ξέρει για τη δασκάλα του: «Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα κάθε απόγευμα γυρίζει σπίτι της. Εγώ δεν το πιστεύω αυτό. Το βράδυ η δασκάλα κοιμάται μέσα στο σχολείο, για να είναι πριν από μας στην τάξη το πρωί.

Οι μεγάλοι λένε ότι έχουν δει τη δασκάλα μου στο σούπερ μάρκετ να ψωνίζει. Εγώ νομίζω ότι κάνουν λάθος. Η δασκάλα μου δεν κάνει ποτέ ψώνια, γιατί τρώει στην καντίνα του σχολείου πρωί, μεσημέρι και βράδυ.

Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα ξέρει απέξω όλες τις ασκήσεις και τους κανόνες στα μαθηματικά και τη γραμματική. Εγώ όμως ξέρω τι πραγματικά συμβαίνει. Όταν η δασκάλα ξεχνάει κάτι, αποφασίζει να μας βγάλει διάλειμμα.

Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα ξέρει απέξω όλα τα μαθήματα. Εγώ νομίζω ότι αυτό δεν είναι δυνατόν. Αν η δασκάλα ήταν τόσο καλή στα μαθήματα, δε θα έμενε πάντα στην ίδια τάξη.

Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα δε χρειάζεται να συμμαζεύει τα πράγματα της τάξης όπως εμείς. Εγώ σκέφτομαι ότι καλά κάνει. Η δασκάλα ξέρει ότι κανείς δε θα τη μαλώσει.

Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα δεν ξαπλώνει ποτέ το μεσημέρι. Εγώ νομίζω ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Η δασκάλα μου δεν έχει ανάγκη να ξαπλώσει, γιατί δεν κουράζεται ποτέ.

Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα κάνει ζαβολιές για να μη μας κερδίζει στα παιχνίδια. Εγώ νομίζω ότι κάνουν λάθος. Η δασκάλα δεν ξέρει τόσο καλά τα παιχνίδια, γι’ αυτό χάνει.

Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα είναι φοβερή στον πολλαπλασιασμό. Εγώ δεν το πιστεύω αυτό. Όταν βγαίνουμε όλοι μαζί από την τάξη, η δασκάλα δε σταματάει να μας μετράει και να μας ξαναμετράει.

Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα είναι ερωτευμένη με κάποιον. Εγώ νομίζω ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Η δασκάλα δεν αγαπά παρά μόνο εμάς και το ξέρει όλος ο κόσμος.

Πηγή: http://www.teachingtherapy.com/%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC/

Κατερίνα Γεωργιάδη

ΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ 53ο και 54ο ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 ήταν μια μαζική διαδήλωση λαϊκής αντίθεσης στο καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών. Η εξέγερση ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου 1973, με κατάληψη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αθηνών(Μ.Π.Α)

από φοιτητές και σπουδαστές που κλιμακώθηκε σχεδόν σε αντιχουντική επανάσταση και έληξε με αιματοχυσία το πρωί της 17ης Νοεμβρίου, μετά από μια σειρά γεγονότων που ξεκίνησαν με την είσοδο άρματος μάχης στον χώρο του Πολυτεχνείου και την επαναφορά σε ισχύ του σχετικού στρατιωτικού νόμου που απαγόρευε συγκεντρώσεις και την κυκλοφορία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Η Ελλάδα βρισκόταν από τις 21 Απριλίου 1967 υπό τη δικτατορική διακυβέρνηση του στρατού, ενός καθεστώτος που είχε καταργήσει τις ατομικές ελευθερίες, είχε διαλύσει τα πολιτικά κόμματα και είχε εξορίσει, φυλακίσει και βασανίσει πολιτικούς και πολίτες με κριτήριο τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.

Το 1973 βρίσκει τον ηγέτη της δικτατορίας, Γεώργιο Παπαδόπουλο να έχει ξεκινήσει μια διαδικασία φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος, η οποία συμπεριλάμβανε την αποφυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων και την μερική άρση της λογοκρισίας, καθώς και υποσχέσεις για νέο σύνταγμα και εκλογές στις 10 Φεβρουαρίου 1974 για επιστροφή σε πολιτική διακυβέρνηση. Στελέχη της αντιπολίτευσης, μπόρεσαν έτσι να ξεκινήσουν πολιτική δράση ενάντια της χούντας

Η χούντα, στην προσπάθειά της να ελέγξει κάθε πλευρά της πολιτικής, είχε αναμιχθεί στον φοιτητικό συνδικαλισμό από το 1967, απαγορεύοντας τις φοιτητικές εκλογές στα πανεπιστήμια, στρατολογώντας υποχρεωτικά τους φοιτητές και επιβάλλοντας μη εκλεγμένους ηγέτες των φοιτητικών συλλόγων στην Eθνική Φοιτητική Ένωση Eλλάδας (ΕΦΕΕ). Αυτές οι ενέργειες όπως είναι φυσικό δημιούργησαν έντονα αντιδικτατορικά αισθήματα στους φοιτητές, όπως τον φοιτητή Γεωλογίας Κώστα Γεωργάκη, ο οποίος αυτοπυρπολήθηκε δημόσια το 1970 στην Γένοβα της Ιταλίας σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στη χούντα Με αυτή την εξαίρεση, η πρώτη μαζική δημόσια εκδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στη χούντα ήρθε από τους φοιτητές στις 21 Φεβρουαρίου 1973.

Οι αναταραχές ξεκίνησαν λίγο νωρίτερα, στις 5 Φεβρουαρίου, όταν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφάσισαν αποχή από τα μαθήματά τους. Στις 13 Φεβρουαρίου γίνεται διαδήλωση μέσα στο Πολυτεχνείο και η χούντα παραβιάζει το πανεπιστημιακό άσυλο, δίνοντας εντολή στην αστυνομία να επέμβει. 11 φοιτητές συλλαμβάνονται και παραπέμπονται σε δίκη. Με αφορμή αυτά τα γεγονότα, στις 21 Φεβρουαρίου, περίπου τρεις με τέσσερις χιλιάδες φοιτητές της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κατέλαβαν το κτίριο της σχολής στο κέντρο της Αθήνας επί της οδού Σόλωνος, ζητώντας ανάκληση του νόμου 1347 που επέβαλε την στράτευση «αντιδραστικών νέων», καθώς 88 συμφοιτητές τους είχαν ήδη στρατολογηθεί με τη βία. Από την ταράτσα του κτιρίου απαγγέλλουν τον ακόλουθο όρκο: «Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στo όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση: α) των ακαδημαϊκών ελευθεριών, β)του πανεπιστημιακού ασύλου, γ) της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων.» Η αστυνομία έλαβε εντολή να επέμβει και πολλοί φοιτητές σε γύρω δρόμους υπέστησαν αστυνομική βία, χωρίς όμως τελικά να παραβιαστεί το πανεπιστημιακό άσυλο. Τα γεγονότα στη Νομική αναφέρονται συχνά ως προάγγελος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Η εξέγερση των φοιτητών επηρεάστηκε επίσης σημαντικά και από τα νεανικά κινήματα της δεκαετίας του '60, και ειδικά από τα γεγονότα του Μάη του '68.

Στις 14 Νοεμβρίου 1973 φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφάσισαν αποχή από τα μαθήματα και άρχισαν διαδηλώσεις εναντίον του βάναυσου στρατιωτικού καθεστώτος. Οι φοιτητές που αυτοαποκαλούνταν «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», οχυρώθηκαν μέσα στο κτίριο της σχολής επί της οδού Πατησίων και ξεκίνησαν τη λειτουργία του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου. Ο πομπός κατασκευάστηκε μέσα σε λίγες ώρες στα εργαστήρια της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών από τον Γιώργο Κυρλάκη. Το, πλέον ιστορικό, μήνυμά τους ήταν: «Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία». Εκφωνητές του σταθμού ήταν η Μαρία Δαμανάκη, ο Δημήτρης Παπαχρήστος και ο Μίλτος Χαραλαμπίδης.

Οι διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια και οι εκδηλώσεις ενάντια στο καθεστώς της Χούντας αυξάνονται. Κυρίως στην Αθήνα αλλά και σε σημεία της επαρχίας δημιουργούνται συνθήκες εξέγερσης. Από τις 14 Νοεμβρίου μέχρι και τις 17 Νοεμβρίου (και πιο περιορισμένα μέχρι τις 18 Νοεμβρίου) στήνονται οδοφράγματα και διεξάγονται οδομαχίες μεταξύ εξεγερμένων και αστυνομίας. Στις 3 π.μ. της 17ης Νοεμβρίου αποφασίζεται από την μεταβατική κυβέρνηση η επέμβαση του στρατού και ένα από τα τρία άρματα μάχης που είχαν παραταχθεί έξω από τη σχολή, γκρεμίζει την κεντρική πύλη. Όπως φαίνεται και στο ιστορικό φιλμ που τράβηξε παράνομα Ολλανδός δημοσιογράφος, το άρμα μάχης AMX 30 έριξε την σιδερένια πύλη χωρίς εντούτοις να τραυματίσει κάποιο φοιτητή. Ο σταθμός του Πολυτεχνείου έκανε εκκλήσεις στους στρατιώτες να αψηφήσουν τις εντολές των ανωτέρων τους και στη συνέχεια ο εκφωνητής απήγγειλε τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο. Η μετάδοση συνεχίστηκε ακόμα και μετά την είσοδο του άρματος στον χώρο της σχολής. Οι φοιτητές που είχαν παραμείνει στο Πολυτεχνείο, μαζεύτηκαν στο κεντρικό προαύλιο, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο. Η πτώση της πύλης ακολουθήθηκε από την είσοδο μιας μονάδας ενόπλων στρατιωτών των ΛΟΚ που οδήγησαν τους φοιτητές, χωρίς βια, έξω από το Πολυτεχνείο, μέσω της πύλης της οδού Στουρνάρα. Οι αστυνομικές δυνάμεις που περιμένουν στα δυο πεζοδρόμια της Στουρνάρα επιτίθενται στους φοιτητές, την έξοδο των οποίων αποφασίζουν (σύμφωνα και με το πόρισμα του εισαγγελέα Τσεβά) να περιφρουρήσουν κάποιοι από τους στρατιώτες, οι οποίοι σε ορισμένες περιπτώσεις επενέβησαν και εναντίον των αστυνομικών που βιαιοπραγούσαν στους φοιτητές. Πολλοί φοιτητές βρίσκουν καταφύγιο σε γειτονικές πολυκατοικίες. Ελεύθεροι σκοπευτές της αστυνομίας ανοίγουν πυρ από γειτονικές ταράτσες, ενώ άνδρες της ΚΥΠ καταδιώκουν τους εξεγερθέντες. Οι εκφωνητές του σταθμου του Πολυτεχνείου παρέμειναν στο πόστο τους και συνέχισαν να εκπέμπουν το ιστορικό μήνυμα για 40 λεπτά μετά την έξοδο, οπότε συνελήφθησαν

...Χαμογελώ και σκέφτομαι... τι μπορεί να ξέρουν αυτά τα πλασματάκια για την ιστορία αυτής της γιορτής. Δεύτερο σοκ... Ανοίγει η πόρτα και βλέπω τα μικρά με ένα κόκκινο γαρύφαλλο στα χέρια. Mε πλησιάζει ένας μικρός μου και μου λέει... θα ήθελα να το πάω και να το δώσω στο μνημείο του Πολυτεχνείου.

Άφωνος, τι να πω σε ένα επτάχρονο, που με την αφοπλιστική του ειλικρίνεια με έκανε και πάλι να ντραπώ για αυτά που γίνονται τα τελευταία χρόνια στον εορτασμό του Πολυτεχνείου από τους ανθρώπους της δικής μου γενιάς, της προηγούμενης και αρκετών επόμενων;

Το θέμα όμως δεν είναι τι θα πεις σε ένα αθώο παιδί για το Πολυτεχνείο, γιατί αυτή είναι δουλειά δικιά μας, των γονιών και των δασκάλων. Το θέμα είναι να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτή η μέρα και να την τιμήσουμε εμείς οι ‘’σοφοί μεγάλοι’’ όπως της αξίζει, χωρίς άλλο αίμα, χωρίς κομματικές ταμπέλες, αλλά με ευλάβεια..........

Σήμερα Παρασκευή 15 Νοεμβρίου, στο χώρο του αμφιθέατρου του σχολείου μας, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση  για την επέτειο της 17 Νοέμβρη. Μαθητές  παρουσίασαν επίκαιρα θεατρικά, τραγούδια και παραδοσιακούς χορούς. 

Τη γιορτή επιμελήθηκαν οι δασκάλοι σε συνεργασία με τη δασκάλα της μουσικής και τους καθηγητές Φυσικής Αγωγής 

Η ημέρα αυτή θα θυμίζει σε όλους μας πως για την λευτεριά, χρειάζονται αγώνες. Στον αγώνα αυτό τα νιάτα της πατρίδας μας έδωσαν το μεγάλο παρών με επικεφαλής τους φοιτητές του Πολυτεχνείου.

Ας  σταθούμε κι εμείς σήμερα προσκυνητές μπροστά στη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου κι ας αναλογιστούμε το πόσο μεγάλο είναι το χρέος μας να διαφυλάξουμε τα αγαθά της δημοκρατίας και της ελευθερίας.  

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΟΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΟ LETS DO IT 2015 ΜΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΙΣ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΠΑΤΗΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Αγαπητοί Φίλοι - Εθελοντές του Let's do it Greece,

Μετά την 1η Πανελλαδική Συνάντηση Εθελοντών που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, η Οργανωτική Ομάδα του Let's do it Greece ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την ημέρα που θα συντονιστούμε όλοι μαζί, σε ολόκληρη την Ελλάδα, για 4η συνεχόμενη φορά!

Βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε την ημερομηνία δράσης για το 2015: 

Συντονιζόμαστε όλοι μαζί ξανα την Κυριακή στις 26 Απριλίου του 2015!

Φυσικά δεν ξεχνάμε: 1 Μέρα Συντονιζόμαστε, 364 Συνεργαζόμαστε! 

Για το λόγο αυτό από σήμερα ξεκινάμε εντατικά τις προετοιμασίες για να φέρουμε σε επαφή και σε συνεργασία ανθρώπους και φορείς που πιστεύουν σε αυτό το στόχο. Σύντομα θα σας έχουμε νέα.

11 NOEMBΡΙΟΥ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ ΠΟΛΥΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Στα παλιά εκείνα ηρωικά χρόνια, το Μεγάλο Κάστρο δεν ήταν ένα μπουλούκι σπίτια, μαγαζιά και στενοσόκακα, στριμωγμένα σ' ένα ακρογιάλι της Κρήτης, μπροστά από ένα ακατάπαυστα αγριεμένο πέλαγο κι οι ψυχές που τοκατοικούσαν δεν ήταν ακέφαλο ή πολυκέφαλο ρέμπελο τσούρμο από άντρες και γυναικόπαιδα που σπατάλευαν όλο τους τον αγώνα στις καθημερινές έγνοιες του ψωμιού, του παιδιού, της γυναίκας.

Αγραφτη, αυστηρή τάξη τους κυβερνούσε, κανένας δε σήκωνε αντάρτικο κεφάλι στο σκληρό απάνω του νόμο. Κάποιος πάνω από το κεφάλι του έδινε προσταγές. Ολάκερη η πολιτεία ήταν ένα φρούριο, η κάθε ψυχή ήταν κι αυτή ένα φρούριο αιώνια πολιορκούμενο κι είχε καπετάνιο ένα Αγιο, τον "Αγιο Μηνά, τον προστάτη του Μεγάλου Κάστρου...", γράφει ο Καζαντζάκης στην αναφορά του στο Γκρέκο.

Ενας Αγιος που δεν έμενε μόνο στο εικόνισμά του, κατέβαινε κάθε νύχτα, "...έβγαινε περιπολία. Σφαλνούσε τις πόρτες, όσες είχαν ξεχάσει οι Χριστιανοί ανοιχτές, σφύριζε στους νυχτοπαρωρίτες να γυρίσουν πια στα σπίτια τους, στέκουνταν απόξω από τις πόρτες κι αφουκράζονταν ευχαριστημένος όταν άκουγε τραγούδι...

....Κι όταν οι Τούρκοι ακόνιζαν τα μαχαίρια τους κι ετοιμάζουνταν να ριχτούν στους Χριστιανούς, πετιόταν ο Αϊ-Μηνάς πάλι από το κόνισμά του να διαφεντέψει τους Καστρινούς...

....Δεν ήταν μονάχα άγιος ο Αϊ-Μηνάς, ήταν ο καπετάνιος τους, καπετάν Μηνά τον έλεγαν και του πήγαιναν κρυφά τ' άρματά τους να τα βλογήσει...".

Ετσι, όταν το Πάσχα στις 18 τ' Απρίλη του 1826, οι Τούρκοι αποφάσισαν να σφάξουν τους Καστρινούς που είχαν μαζευτεί στην εκκλησία του, για να γιορτάσουν την Ανάσταση, ήταν απόλυτα φυσικό να γίνει το θαύμα.

"Αίφνης πολιός τις γέρων εμφανίζεται μεταξύ αυτών έφιππος περιτρέχων τον ναόν και μετά γυμνού του ξίφους αποδιώκων αυτούς. Ευθύς δε οι βάρβαροι περιδεείς ετράπησαν εις φυγήν, καταληφθέντες υπό φόβου ακατανοήτου, και ούτως εματαιώθη το καταχθόνιον αυτών σχέδιον δια της προστασίας του Μεγαλομάρτυρος Μηνά, όστις ενεφανίσθη υπό το πρόσωπον του ολιού γέροντος...". (Ν. Ζευγαδάκης).

Δίκαια λοιπόν η πόλη την Τρίτη της Διακαινησίμου εορτάζει πανηγυρικά το θαύμα του Αγίου Μηνά, ο οποίος και με άλλα θαύματα φανέρωσε και φανερώνει τη δύναμη και την προστασία του. Μην ξεχνάμε πως ο ναός δενέπαθε τίποτε στους βομβαρδισμούς των Γερμανών, γιατί οι βόμβες που έπεσαν πάνω του δεν εξερράγησαν ποτέ.

"Τον φρουρόν Ηρακλείου δεύτε νυν άπαντες, Ορθοδόξων τε άμα τον αντιλήπτορα, ευφημήσωμεν, πιστοί, Μηνάν τον ένδοξον, ότι κατήσχυνε λαμπρώς τας ορδάς των ασεβών συντρίψας τούτων τα τόξα, πρεσβεύει δε τω Κυρίω ελεηθήναι τας ψυχάς ημών" (Από την ακολουθία της Τρίτης της Διακαινησίμου).

Αναφέρει ο Γεώργιος Συλλαμιανάκις, στο βιβλίο του "Αγιος Μηνάς" το 1939, πως όχι μόνο οι Χριστιανοί θεωρούσαν προστάτη της πόλης τον Αγιο Μηνά αλλά και οι Τούρκοι, οι οποίοι αντίκριζαν τον Αγιο με φόβο και σεβασμό.

Πολλοί πήγαιναν τάματα στη χάρη του, μάλιστα η επιφανής αλλά και φανατική οικογένεια Τσαλικάκη, που το σπίτι της ήταν κοντά στην εκκλησία, αντελήφθη "ιδίοις όμμασιν" τον Αγιο την ώρα του θαύματος.

"...Εκτοτε δε απέστελλε κατ' έτος, ένα ασκόν πλήρη εκλεκτού ελαίου εις τον Αγιον. Τούτο εξηκολούθησε πράττουσα η εν λόγω οικογένεια, μέχρι της εξ Ηρακλείου αναχωρήσεως των Τούρκων, κατά την ανταλλαγήν των πληθυσμών, αποκαλούσα πάντοτε τον Αγιον Μηνά, "Ο καλός μας γείτονας...".

Μεγάλη λοιπόν η χάρη του Αγίου Μηνά, μεγάλη και η διάθεση των Ηρακλειωτών να χτίσουν ανάλογο ναό αφιερωμένο στον πολιούχο. Πολλά περιστατικά διηγούνται για την αγάπη όλων των κατοίκων της πόλης στον Αγιο.

Χαρακτηριστική είναι η διήγηση από τον ίδιο συγγραφέα του παρακάτω περιστατικού: "...Είχε αφιχθεί εις τον λιμένα Ηρακλείου φορτίον τούβλων δι' ιστιοφόρου προοριζόμενου δια την οικοδομίαν του Αγίου Μηνά. Η επί της ανεγέρσεως επιτροπή ευρισκομένη εις στενόχωρον οικονομικήν κατάστασιν, ανέλαβε την εκφόρτωσιν επί ζημίαν της προόδου των εργασιών. Πληροφορηθείς τούτο ο μαθητόκοσμος ανέλαβεν αφ' εαυτού την εκφόρτωσιν και μεταφοράν μη δεχθείς μάλιστα ουδεμίαν παρέμβασν επικουρικήν. Και ήτο πράγματι συγκινητικόν το θέαμα μιας αλύσεως μαθητών, από του λιμένος μέχρι της εκκλησίας, δια της οποίας μετεφέρθη άπαν το υλικόν επί των χειρών και της ράχεως, μετά της μεγαλυτέρας δε χαράς και των ασμάτων. Πάντα δε ταύτα υπό τα έκπληκτα βλέμματα και τον θαυμασμόν των Τούρκων. Τοιουτοτρόπως εκτός της ικανοποιήσεως την οποίαν ησθάνθη ο μαθητόκοσμος, ότι εξεπλήρωσε ένα θρησκευτικό καθήκον, ωφελήθη και ο Αγιος την δαπάνην της μεταφοράς...".

Συγκλονιστικές είναι οι περιγραφές των εγκαινίων του μεγαλοπρεπούς ναού. Γράφει η τότε τοπική εφημερίδα "ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ".

Αμφιβάλλομεν αν άλλοτε ποτέ το Ηράκλειον είδε θρησκευτικήν πανήγυριν ούτω λαμπράν και επιβάλλουσαν, οία υπήρξε η της παρελθούσης Κυριακής επί τοις εγκαινίοις του νεοδομήτου καθερικού ναού του Αγίου Μηνά. Απειρον ήτο το πλήθος το πανταχόθεν της νήσου συρρεύσαν όπως παραστή εις την μεγαλοπρεπή τελετήν... Ο ενθουσιασμός των πανηγυριστών ήτο απερίγραπτος... Η καρδία αυτών επληρούτο χαράς και δεν εκορένυντο αποθαυμάζοντες το κάλλος και το μέγεθος αυτού. Οι οφθαλμοί πάντων επληρούντο δακρύων χαράς, θερμαί δε ευχαριστίαι ανεπέμπτοντο νοερώς προς τον Υψιστον". Και συνεχίζει ο αρθρογράφος: "...Ο εγκαινιασθείς ναός του Αγίου Μηνά θεωρείται, ως και είναι όντως, λαϊκόν δημιούργημα και η φιλοκαλλία του λαού επιθυμεί να συντελέση και εις την πλουσίαν διακόσμησιν του δημιουργήματος αυτού. Αλλως δε ο πολιούχος της ημετέρας πόλεως. Αγιος Μηνάς, είναι λίαν προσφιλής ου μόνον εν τη πόλει μας αλλά και εν πάση τη νήσω...".

Τόσος υπήρξε ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Κρήτης στα εγκαίνια του ναού του Αγίου Μηνά, που οι τελετές δεν εξαντλήθηκαν σε μια μέρα. Επί τρεις μέρες η Κρήτη πανηγύριζε και το Ηράκλειο είχε αλλάξει όψη από τις πολυάριθμες αψίδες, τις επιγραφές και τους φωτισμούς."Σπίτια, σοκάκια και τσαρσά τώρα μορφίσαν όλα,

τώρα που ξετελεύτηκε Αη Μηνάς στη χώρα.

Σαββάτ' αργά και Κυριακή η νύχτα ήτο μέρα απού τα φώτα που 'φτανε και ρίκταν στον αέρα.Λάμπες, φανάρια και κεριά, χρωματιστά κανδήλια όλη η χώρα ήφεγγε σαν να 'τον μέρα ίδια". Κεντρικός άξονας της τελετής και των αισθημάτων των ημερών εκείνων ο τότε Μητροπολίτης Τιμόθεος Καστρινογιαννάκης, άρχισε τον πανηγυρικό λόγο του με το "Εάν ούτοι σιωπήσουσι οι λίθοι κεκράξονται...".

ΜΙΚΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ

Παρέδωσε έτσι το μνημείο στις επόμενες γενιές με πίστη και πάθος. Αφησε ανοιχτούς τους κρίκους της κοινωνικής ισορροπίας για τους επερχόμενους. Ενα μνημείο έχει τη δύναμη να συνδέει τις γενιές, να κρατα το λόγο της συνοχής και να ορίζει την αρμονία ζωής που χαρίζει η κοινή πείρα και η κοινή προσευχή. Το λαϊκό αίσθημα γνωρίζει δια μέσου των αιώνων τη μεγάλη αξία του σημείου αναφοράς της πόλης του. Γι' αυτό ξέρει να το χαιρετίζει με δάκρυα χαράς και συγκίνησης.

"...Και πολλοί, οι είδοσαν τον οίκον τον πρώτον και τούτον τον οίκον εν οφθαλμοίς αυτών, έκλαιον φωνής μεγάλης...".

Εσδρας 3, 13

Ενας ναός είναι μαρτυρία της πίστης και της ευσέβειας των πατέρων μας. Με το κτίσμα εξαγγέλλουν στους απογόνους τη ζωντανή συνέχεια της ιστορίας. Η μια γενιά διαδέχεται την άλλη και τα μνημεία είναι τα ίχνη της διάβασης των προηγουμένων. Βιβλία ανοιχτά του πολιτισμού, των ηθών, της ζωής αυτών που θέλησαν να μην είναι τόσο πρόσκαιρο το πέρασμά τους, αλλά να έχει διάρκεια.

ΕΣΩΤΕΙΚΟ ΙΚΡΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ενας ναός δε μαρτυρεί μόνο τη χαρά και την πίστη αυτών που τον έκτισαν αλλά και τα κοινά βάσανα, τους στεναγμούς, τις δυσκολίες και τις ανάγκες της κοινότητας. Το κοινό αίσθημα, την αίγλη της εποχής, την αρμονία των αισθημάτων, την υψηλή αισθητική και τις προτρέχουσες ανάγκες ομολογούν ο Παρθενώνας, οι Δελφοί, η Αγία Σοφία, οι ιερές κατακόμβες.

Αν εντείνομε την προσοχή μας και προσηλώσομε την ακοή μας μέσα στη σιγή του ναού, θα ακούσομε πως έζησαν οι περασμένες γενιές. Αν συγκεντρώνονταν μέσα στη θαλπωρή του, καταπιεσμένοι από εξωτερικούς και εσωτερικούς κινδύνους, διωγμένοι από κατακτητές, πονεμένοι από πένθη, για να βρουν παρηγοριά και προστασία.

Ο μεγαλοπρεπής ναός που ανήκει εξίσου σ' όλους τους κατοίκους της πόλης, διδάσκει αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος, Εφεσ. 2-22 "Ούτω και υμείς οικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού εν πνεύματι", την "εις αλλήλους αγάπη... εν παντί", την ομόνοια, τη συνεργασία, την αλληλοβοήθεια, την κοινή μητέρα. Ετσι ο λαός οδηγείται στην ειρηνική συνύπαρξη και στην αρμονική συμβίωση. Για τη συγκατοίκηση ο ναός προσφέρει ως μέτρο το κάλλος και την αρμονία.

"Και νυν, Κύριε, έστωσαν οι οφθαλμοί σου ανεωγμένοι εις την δέησιν του τόπου τούτου". Παραλειπόμενα Β6.

Οταν η κοινότητα σύσσωμη χτίζει ένα ναό, παρακαλεί το Θεό να προσέξει την προσευχή της.

Η ύπαρξη του κεντρικού ιερού ήταν πάντα συνυφασμένη με την ύπαρξη του ελληνικού πνεύματος. Στα κεντρικά ιερά συγκεντρωθηκε κατά καιρούς ο καλλιτεχνικός πλούτος, οι διαλεχτές ποιότητες στην έκφραση και στη μορφή. Τα κτίρια, τα γλυπτά, τα ζωγραφικά έργα, τα αφιερώματα, οι ύμνοι έπρεπε να είναι τέτοια ώστε να αρέσουν στο Θεό. Να τον κάνουν να καμαρώνει για το σπίτι Του. Το ίδιο ακριβώς πνεύμα από τους προϊστορικούς, τους ιστορικούς χρόνους της αρχαίας Ελλάδας πέρασε στους βυζαντινούς και νεώτερους χρόνους. Ετσι στα ιερά και στους ναούς συγκεντρώθηκε ό,τι καλογέννησε η λαϊκή ψυχή. Αυτό που χαρίζεται στο Θεό, είναι αντίδωρο για την προσφορά του.

"Κι είναι δικό σου δόξασμα δικός σου πλούτος είναι, πνεύμα καλό, που σ' άρεσε φωνή να μου χαρίσεις".

Δ. Σολωμός

Ο Αγιος Μηνάς ο πολιούχος της πόλης μας, είναι γέννημα ενός τέτοιου πνεύματος. Λέγεται ότι "κάθε Θεός έχει διαλέξει τον τόπο του. Δεν πάει οποιοσδήποτε Θεός σ' οποιοδήποτε τόπο". Αυτό συνέβη με το Ηράκλειο. Ο άρχοντας ο Αγιος Μηνάς, ο δυνατός πολεμιστής του κακού, ο άκαμπτος στο μαρτύριο, ο ασυμβίβαστος, ο αποφασιστικός στις επεμβάσεις του διάλεξε το Ηράκλειο. Ενα τόπο που έσφυζε από ζωή και κίνηση, από αρχοντιά και υπερηφάνεια, από ανθρωπιά και καλαισθησία.

Ο χαρακτήρας ενός τόπου έχει απόλυτη σχέση με το χαρακτήρα του δικού του προστάτη. Αυτή η αναλογία δίδει σταθερότητα και διάρκεια στο ύφος και στο ήθος της πόλης, αν βέβαια οι κάτοικοι συνεχίζουν να συγκεντρώνονται με εσωτερική διάθεση και δημιουργική ευσέβεια στο Ναό Του.

Ενα μνημείο αποκτά αξία, ότανμπαίνει μέσα στη ζωή και την ιστορία του τόπου, και μπορεί να γίνει με το χρόνο ο καλύτερος ερμηνευτής του παρελθόντος.

Ας αναλογιστούμε πότε χτίστηκε ο πολιούχος μας.

Θεμέλιος λίθος το 1862, εγκαίνια του 1895, μια περίοδος με διαρκείς επαναστάσεις, σφαγές, κακουχίες, ανέχεια. Ομως ο ναός χτίζεται ευπρεπής, ανάλογος με την αξιοπρέπεια και το φρόνημα των πατέρων μας.

Να γιατί η μεγαλοπρέπεια του ναού δεν είναι πολυτέλεια. Είναι αρχοντιά. Δίνει το αίσθημα που κρύβει το μεγαλείο της αλήθειας. Το οικοδόμημα θέλει ελευθερία χώρου, πλατεία για τη συγκέντρωση την κοινή, των πόλεων. Δεν θέλει ασφυκτικές περιχαρακώσεις. Η ομορφιά είναι το μέτρο της οικοδομής. Ξένη η εκμετάλλευση του τόπου. Το ευτελές που ακολουθεί συνήθως το κέρδος και τις σκοπιμότητες λείπει. Η υπερηφάνεια της γενιάς που χτίζει το μνημείο, αποτυπώνεται στο κτίσμα.

Ενας μεγαλοπρεπής ναός στην ορθόδοξη αντίληψη σημαίνει διάθεση συλλογική, φιλική, αγάπη των συμπολιτών. Να μαζευτούμε όλοι τις ίδιες μέρες για την κοινή αργία, για το συνεορτασμό.

Μαζί στο πένθος, μαζί στην ανάσταση.

Οι καμπάνες καλούν στην κοινή χαρά, στον κοινό κίνδυνο, σ' αυτό που δεν είναι συνασπισμός παροδικών συμφερόντων αλλά ομολογία κοινής πίστης για πράγματα και αισθήματα που έχουν διάρκεια.

Η κοινότητα συγκεντρώνεται ολόκληρη για να λειτουργηθεί, να συν-κοινωνήσει, να συναποφασίσει πως το έργο της εβδομάδας που έρχεται θα είναι ζωή για όλους και όχι φθορά.

Ο θάνατος θα ξεπεραστεί αφού το σώμα του ζώντος Χριστού πέρασε από το κοινό ποτήρι του ναού στις ψυχές και τα σώματα των συμπολιτών.

Ετσι από την προσωπική κοινωνία πάμε στη συλλογική. Ο ναός του πολιούχου μιας πόλης, όπως και κάθε ναός, συμβάλλει στα βήματα της ενότητας, είναι το σημείο αναφοράς της πόλης. Ο τόπος όπου συντελείται η κοινή προσευχή την ώρα του κινδύνου ή της νίκης. Ο χώρος όπου ακούγονται οι ύμνοι της χαράς και της λύπης, οι σιωπηλές και κραυγαλέες ανάγκες μας, οι ανατάσεις και τα δάκρυά μας. Αφετηρία σχέσεων και αποφάσεων. Σημείο που συγκεντρώνει το ύφος και το ήθος της κοινότητας. Η κοινή αποδοχή του Ναού, η πίστη στον Αγιο προσφέρουν κριτήρια στις σχέσεις μας και γεννούν ενέργειες που αποσκοπούν στο κοινό καλό. Δεν είναι τυχαίο που ο Πλάτων θέλει θεϊκή τη σύσταση της πόλης. Είναι γεγονός πως οι μεγάλοι πολιτισμοί αναπτύχθηκαν πάντοτε γύρω από ένα ιερό κέντρο.

Σε μια εποχή που πλεονάζει η μοναξιά και η αλλοτρίωση είναι ανεξέλεγκτη, εορτασμοί όπως αυτός (για τα εκατό χρόνια απότα εγκαίνια του ναού) του Αγίου Μηνά, είναι ένα κοινωνικό αγαθό. Η αυστηρότητα και η τρυφερότητα του Αγίου Μηνά, η αρχοντιά και η παλληκαριά του, η προστασία και η φιλία του, η ζωντάνια και η σταθερότητά του παρουσιάζονται πάλι μπροστά μας, για να μην υστερήσομε στη συνέχεια της ιστορίας του τόπου μας.

(Πρωτοδημοσιεύθηκε στο τεύχος "Ο Στρατηλάτης Αγιος Μηνάς", που εξέδωσε το 1995 η εφημερίδα "Αλλαγή" για τα 100 χρόνια από τα εγκαίνια του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Μηνά).

ΠΗΓΗ - ΚΑΙΡΑΤΟΣ

ΑΡΘΡΟ - ΝΙΚΟΣ ΚΟΠΙΔΑΚΗΣ

ΦΩΤ - Εκρος αεροφωτογραφίας - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΕΣ ΦΩΤ - ΒΙΚΕΛΑΙΑ εκτος 2 πρωτες 

( προσωπικο αρχείο Αντώνης Γενναράκης )